Frank Bridge Kwartet

Antonín Dvořák (1841-1904) 1e Pianokwartet op. 23 in D gr.t. (1875) Johannes Brahms (1833-1897) 3e Pianokwartet op. 60 in c kl.t. (1873/74)

De beide pianokwartetten van dit concert zijn in 1875 geschreven. Dvořák stond op 34-jarige leeftijd nog aan het begin van zijn carrière en zijn grote bekendheid moest nog komen. Hij had inmiddels de sterke invloed van Wagner van zich afgeschud en was weer terug bij de Slavische lyriek. Het Derde Pianokwartet van Brahms heeft een zeer lange ontstaansgeschiedenis. Uiteindelijk werd het in 1875 gepubliceerd nadat Brahms er 20 jaar, met soms grote tussenpozen, aan gewerkt had. Het is de overtreffende trap van zijn drie kwartetten, groots en tragisch en daardoor het moeilijkste en meest weerbarstige. Sommigen horen er het verhaal in van Brahms’ worsteling met de uitzichtloze situatie van de geesteszieke Robert Schumann en zijn onbeantwoord gebleven liefde voor Clara Schumann-Wieck. Het eerste deel kan dan een muzikale interpretatie zijn van de suïcidale gedachten van de jonge Werther, de romantisch held van Goethe. Bijzonder is ook dat Brahms in 1874 de toonsoort veranderde. Het kwartet stond in cis kl.t. (4 kruisen), maar in navolging van Beethoven, die c kl.t. (3 mollen) voor zijn meest dramatische stukken gebruikte, transponeerde Brahms het naar c mineur.